ជនជាតិ Cao Lan (ឬបានហៅថា San Chay) មានចំនួនប្រជាជនជាង៦១ ពាន់នាក់ ដែលរស់នៅភាគច្រើននៅឃុំចំនួន៣៧នៃស្រុក Son Duong Yen Son និង Ham Yen ខេត្ត Tuyen Quang។ និយាយដល់ជនជាតិ Cao Lan គឺនិយាយ ដល់បទចម្រៀង Sinh ដ៏ជិតស្និទ្ធដោយមានទំនុកចម្រៀងសាមញ្ញតែពោរពេញទៅ ដោយមនោសញ្ចេតនាអណ្ដែតអណ្ដូងរបស់គូស្នេហា អមដោយឧបករណ៍តន្ត្រីដ៏វិសេសវិសាល របស់ជនជាតិខ្លួនដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់សម្របខ្លួនចូលក្នុងជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគេ។
 មុខរបរសិប្បកម្មធ្វើធូបចន្ទន៍ក្រឹស្នាជាប្រពៃណីរបស់ជនជាតិភាគតិច Nung An នៅខេត្ត Cao Bang ប្រទេសវៀតណាម |
 កោះក្វានឡាន (Quan Lan) ជាគោលដៅទេសចរណ៍ដ៏ទាក់ទាញដោយមានទឹកសមុទ្រខៀវ ស្រងាត់ ឆ្នេរខ្សាច់សក្បុសលាតសន្ធឹង |
 |
ឧបករណ៍តន្ត្រីរបស់ជនជាតិ Cao Lan សុទ្ធសឹងតែត្រូវបានធ្វើដោយដៃ ប៉ុណ្ណោះ ដូចជា ស្គរភាជន៍ ត្រែ Pi le ឬបំពង់ឫស្សីបញ្ជូនសម្លេង។ នេះជាប្រភេទ ឧបករណ៍តន្ត្រីដែលត្រូវបានគេពេញនិយមប្រើប្រាស់សម្រាប់សកម្មភាពវប្បធម៌ វិញ្ញាណ ក៏ដូចជាអមការច្រៀង Sinh ឬសម្ដែងលើឆាកផងដែរ។ ក្នុងនោះ ឧបករណ៍តន្ត្រីដ៏វិសេសវិសាលជាងគេរបស់ជនជាតិ Cao Lan គឺជាស្គរភាជន៍។ ឧបករណ៍តន្ត្រីប្រភេទនេះត្រូវបានធ្វើពីដីឥដ្ឋដុតដោយមានប្រវែងប្រមាណ៦០សាំងទីម៉ែត្រ តូចនៅកណ្ដាលហើយប៉ោងចេញនៅក្បាលទាំងសង្ខាង។ ក្បាលទាំង សង្ខាងនេះ ត្រូវបានរុំដោយស្បែកសត្វ។ សិប្បករប្រជាជន Sam Van Dun នៅឃុំ Dai Phu ស្រុក Son Duong ខេត្ត Tuyen Quang ឲ្យដឹងថា នៅពេល ប្រើប្រាស់ ស្គរភាជន៍ត្រូវបានពាក់នៅលើពោះដូចនឹងការពាក់ស្គរ Com នៅពេល ច្រៀង quan ho អញ្ចឹង។ ពេលលេងស្គរ នៅម្ខាងទះដោយដៃ ចំណែកម្ខាងទៀត ប្រើអន្លូងឈើតូច។ លោក Sam Van Dun ឲ្យដឹងថែមទៀតថា៖ “ស្គរនេះមិនប្រើប្រាស់សម្រាប់ច្រៀងទេ ប៉ុន្តែភាគច្រើនគឺប្រើប្រាស់ សម្រាប់បង្កើតចង្វាក់រាំប៉ុណ្ណោះ។ យើងអាចលេងស្គរក្នុងអំឡុងពេល១ម៉ោងហើយ នៅតែពិរោះ”។
ស្គរភាជន៍ជាឧបករណ៍តន្ត្រីដ៏សំខាន់ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងពិធីសែនទេវតា និងពិធីបួងសួងសុំទឹកភ្លៀង រដូវអំណោយផល ឬលាភសំណាងល្អ។ ក្រៅពី នោះ ប្រជាជនជាជនជាតិ Cao Lan ក៏វាយស្គរភាជន៍ដើម្បីរាំអមរបាំប្រពៃណីរបស់ ជនជាតិខ្លួនក្នុងពិធីបុណ្យទាននានាផងដែរ។
 |
| ជនជាតិ Cao Lan។ (រូបថត៖ dantocmiennui.vn) |
ប្រភេទឧបករណ៍តន្ត្រីមួយទៀតដែលមានឥទ្ធិពលដ៏ធំក្នុងជីវភាពរស់នៅ របស់ជនជាតិ Cao Lan នោះគឺបំពង់បញ្ជូនសម្លេង។ ដំបូងឡើយ គេជ្រើសរើស បំពង់ឫស្សីដ៏វែងនិងត្រង់។ មុខកាត់បំពង់ម្ខាងត្រូវបានបិទជិត ហើយតភ្ជាប់បំពង់ចំនួន ២ជាមួយគ្នា ដោយខ្សែសូត្រ ខ្សែចេសឬខ្សែសន្ទូចមួយ ក្នុងចម្ងាយចន្លោះពី១០ ដល់៥០ម៉ែត្រ។ សិប្បករ Sam Van Dao នៅឃុំ Dai Phu ឲ្យដឹងថា កាលពីមុន ជនជាតិ Cao Lan បានប្រើប្រាស់ស្បែកកង្កែបសម្រាប់បិទជិតបំពង់ឫស្សី ប៉ុន្តែ នាសព្វថ្ងៃ ពួកគេអាចប្រើប្រាស់សម្ភារៈផ្សេងៗដូចជា ក្រណាត់ឬនីឡុង។ លោក Dao បន្ថែមទៀតថា៖ “មុននេះ តាមលោកតាលោកយាយប្រាប់ថា ចម្ងាយឆ្ងាយជាង ចំណែក ឥឡូវនេះចម្ងាយប្រហែល ២ ម៉ែត្រគឺជិតពេកទៅហើយ។ បំពង់ឫស្សីត្រូវបាន យកពីព្រៃ មានប្រវែងប្រមាណ១៥សាំងទីម៉ែត្រ ហើយតភ្ជាប់បំពង់ចំនួន២ជា មួយគ្នាដោយខ្សែចេសមួយ”។
ឧបករណ៍តន្ត្រីមួយក្នុងចំណោមឧបករណ៍តន្ត្រីដ៏លេចធ្លោផ្សេងទៀតរបស់ ជនជាតិ Cao Lan គឺជាត្រែ Pi le។ ទោះបី នេះមិនមែនជាឧបករណ៍របស់ជន ជាតិ Cao Lan តែម្នាក់ឯងឡើយ ប៉ុន្តែការប្រើប្រាស់ក្នុងបរិយាកាសឬក៏ ព្រឹត្តិការណ៍ជាក់ស្ដែង បែរជាខុសប្លែកទាំងស្រុង។ ចំពោះជនជាតិ Cao Lan ត្រែ Pi le ត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងច្រើនជាងគេ គឺក្នុងពិធីបុណ្យសពប្រពៃណី។ សិប្បករ Sam Van Dao ឲ្យដឹងថា Pi le ជាឧបករណ៍តន្ត្រីប្រកបដោយប្រជា ប្រិយភាព ដែលត្រូវបានធ្វើពីឫស្សី ដែលជាវត្ថុធាតុមានស្រាប់នៅក្នុង ព្រៃឈើឬក្នុងចម្ការរបស់គ្រួសារនីមួយៗ។ លោកបន្តទៀតថា៖ “Pi le ក៏ដូចជានឹងត្រែ ឬខ្លុយអញ្ចឹង។ វាត្រូវបានធ្វើពីដើមឫស្សី នៅក្បាល មួយបានភ្ជាប់នឹងចីវលោសំរិទ្ធមួយ។ Pi le មានប្រវែងប្រមាណ៤០សាំងទីម៉ែត្រ ដែលបានចោះប្រហោងចំនួន៦ឬ៨រន្ធ។ នាសព្វថ្ងៃ ភាគច្រើនត្រូវបានប្រើប្រាស់ ក្នុងពិធីបុណ្យសព្វ”។
ក្រៅពីឧបករណ៍តន្ត្រីស្នូលទាំង៣ខាងលើ ជនជាតិ Cao Lan ក៏ប្រើប្រាស់ ឧបករណ៍តន្ត្រីផ្សេងមួយចំនួនទៀតក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃដូចជា ឈិង (chum choe) ឬជួង ជាដើម៕
មតិពីមិត្តអ្នកអាន