ពិតជាពិបាកស្រមៃថារដ្ឋធានីហាណូយមានប្រវត្តិអារ្យធម៌ពាន់ឆ្នាំ បែរជាបាត់ស្រមោលស្ពានដែលមានអាយុ១២០ឆ្នាំ ដំបូងស្ពានមានឈ្មោះថា Paul Doumer បានសម្ពោធឆ្លងនៅឆ្នាំ១៩០២ នៃសតវត្សរ៍ទី២០។ ស្ពានជាសាក្សីភាពនៃការប្រែប្រួលប្រវត្តិសាស្រ្តហាណូយ នៅអំឡុងសតវត្សរ៍ទី២០ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ពេលស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) ទើបសាងសង់ឡើង គឺជាស្ពានមួយស្អាត និង មានប្រវែងវែងបំផុតឥណ្ឌូចិន។ ក្នុងសង្គ្រាមវាយប្រហារលើកទី២ ស្ពានត្រូវយន្តហោះអាមេរិកទម្លាក់គ្រាប់បែក ធ្វើឱ្យខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ នៅម្តុំកណ្តាលទន្លេទិសខាងកើត ត្រូវបំផ្លាញនៅសល់តែរនូតស្ពានមួយ។ ទឹកដីសន្តិភាព ហាណូយសាងសង់បន្ថែមស្ពានថ្មីទំនើបជាបន្តបន្ទាប់ ស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) ឥឡូវនេះដាក់ឱ្យប្រើផ្លូវដែកសម្រាប់តែរទេះភ្លើង និង រថយន្តមូលដ្ឋានទៅវិញទៅមកប៉ុណ្ណោះ។
 |
| រូបស្រមោលដងស្ពាន រំលេចនៅលើផ្ទៃមេឃ រលឹកដល់ទំនុកបទចម្រៀងមនោសញ្ចេតនា លន្លង់លន្លោច រសាត់តាមវាយោ នាដងទន្លេក្រហម។ រូបថត៖ ថាញហា |
រដ្ឋធានីហាណូយផ្លាស់ប្តូរថ្មីរៀងរាល់ថ្ងៃ កំណាត់ដងទន្លេក្រហមជាទីកន្លែងដែលស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) ចាប់ឆ្លង មានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងច្រើន ក៏ប៉ុន្តែនៅរក្សាបានលក្ខណៈរហោស្ថាននៅឡើយ។ កាល២០ឆ្នាំមុន ឆ្នេរនេសាទដ៏កុះករមមាញឹកនេះ ឥឡូវនៅសល់តែអ្នកនេសាទរប៉េះរប៉ោះ ដោយសារពួកគាត់បានធ្វើដំណើរឡើងទៅកានទីប្រជុំជនរស់នៅៗសង្កាត់ភុកតឹន (Phuc Tan) ខណ្ឌហ្វាងគីម (Hoan Kiem)។ នៅក្រោមស្ពាន គឺកោះកណ្តាល ផ្ទៃដីបានកាប់ឆ្ការដោយមាមីងនៅតាមខេត្តជិតខាង មកទីនេះជួលដីដាំបន្លែ ដាំមើម Rhizoma Dioscoreae ធ្វើថ្នាំ។
 |
| អ្នកនេសាទបោះសំណាញ់នៅដងទន្លេ ក្បែរឆ្នេរទន្លេភុកតឹន (Phuc Tan) ជើងស្ពានឡុងបៀន (Long Bien)។ រូបថត៖ ថាញហា |
 |
| ស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) សម្រាប់តែរថយន្តមូលដ្ឋាន និងទោចក្រយានយន្ត ធ្វើដំណើរទាំងសងខាង គន្លងផ្លូវកណ្តាលជាផ្លូវដែកសម្រាប់រទេះភ្លើង ដើម្បីកាត់បន្ថយទម្ងន់លើស្ពាន។ រូបថត៖ ថាញហា |
 |
| ឆ្នេរទន្លេក្រហម ក្រោមជើងស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) កាន់តែអភិវឌ្ឍន៍ដោយសារប្រភពទឹកលំហូរចុះមួយថ្ងៃកាន់តែហោចទៅ។ រូបថត៖ ថាញហា |
 |
| អារុណរះនៅតំបន់ស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) នៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ។ រូបថត៖ ថាញហា |
ទន្លេក្រហម ជាសួតរបស់ទីក្រុង រួមនឹងស្ពានដែកចំណាស់ បង្កើតបានជាផ្ទាំងគំនូរធម្មជាតិមួយដ៏ពិសេសអស្ចារ្យ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ប្រសិនបើនៅនិទាឃរដូវ ស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) រំលេចរាងអណ្តែតក្រោមស្បៃសន្សើម រដូវប្រាំងមានពពករសាត់បក់បោក រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ និង រដូវរងាព្រះអាទិត្យរះឡើង លិចចុះ សំឡឹងមើលស្ពានដូចជាផ្ទាំងគំនូរបៀរធៀប ស្ងប់ស្ងាត់ក្រៀមក្រំ។ ចំពោះអ្នកថតរូបមួយចំនួន នាពេលរៀបអស្តង្គត ព្រះអាទិត្យមានរាងគ្រាប់បាល់ក្រហម កំពុងតែបានបោះថ្នមៗ ធ្វើសៀកលើ “ស្ពានឯកោ” ជាកំណាត់ស្ពាននៅសេសសល់តែមួយគត នៅលើទន្លេក្រហម បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមបានបញ្ចប់។ រសៀលនិងយប់ រូបស្ពាននៅតែឌិតជាប់នឹងផ្ទៃមេឃ ធ្វើឱ្យរលឹកដល់ទំនុកបទចម្រៀងមនោសញ្ចេតនាលន្លង់លន្លោច ក្រោមជំនោរខ្យល់រសៀកៗកៀកក្បែរមាត់ទន្លេជាយក្រុង។ បានដឹងថា នៅអនាគតមិនឆ្ងាយ នៅក្បែរស្ពានឡុងបៀន(Long Bien) នឹងមានស្ពានដែកមួយទៀតចាប់ឆ្លងទីនេះ។ ទេសភាពនឹងមានការប្រែប្រួលច្រើនទៀត នាពេលដែលរដ្ឋធានីហាណូយ កំពុងតែរេខ្លួនបង្កើតតំបន់ទីប្រជុំជន មជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មមាត់ទន្លេ។ រូបភាពបច្ចុប្បន្ននៅច្រកខាងកើតនៃទីក្រុង ផ្សារភ្ជាប់នឹងស្ពានឡុងបៀន (Long Bien) អស្ចារ្យនឹងក្លាយជាកេរដំណែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានក្នុងវប្បធម៌ នឹងឌិតជាប់អារម្មណ៍បច្ឆាជនជំនាន់ក្រោយ៕
យោងតាមកាសែតរូបថតវៀតណាម
លោក David Lapetina និងការស្រឡាញ់ប្រទេសវៀតណាម
ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី លោក Tran Luu Quang ចូលរួមសម័យប្រជុំលើកទី ៥២ នៃក្រុមប្រឹក្សាសិទ្ធិមនុស្សអង្គការសហប្រជាជាតិនៅប្រទេសស្វីស
មតិពីមិត្តអ្នកអាន