នៅពេលថ្ងៃ អ្នកស្រី ឡេ យ៉េនឃ្វូយេន ធ្វើជាអ្នកលក់ឱសថនៅគ្លីនិកសុខាភិបាលមូលដ្ឋាននៅដីសណ្ដទន្លេមេគង្គនៃប្រទេសវៀតណាម។ នៅពេលយប់ អ្នកស្រីជាអ្នកឡកម៉ុងសាយនាគនៅលើចម្រឹងដែកនាឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី។
អ្នកស្រី ឡេ យ៉េនឃ្វូយេន គ្រងខ្សែក្រវាត់ខ្មៅតេក្វាន់ដូ និងក្លាយជាអ្នកឡកម៉ុងសាយនាគស្ដ្រីក៏កម្រនៅវៀតណាម។ រូបថត AFP
អ្នកស្រី ឃ្វូយេន អាយុ ២៧ ឆ្នាំ គឺជាស្ដ្រីដំបូងម្នាក់ដែលបានចូលរួមក្រុមម៉ុងសាយទូអាញ ដួង ក្រុមសម្ដែងឡកតាមចង្វាក់សត្វដ៏មានអំណាច ដើម្បីនាំយកនូវង៉ូវហេង និងបណ្ដេញខ្មោចព្រាយបិសាច។
ពីមួយល្ងាចទៅមួយល្ងាចនៅភាគខាងត្បូងទីក្រុងខានថូ អ្នកស្រីបន្ដការហ្វឹកហាត់ឱ្យកាន់តែល្អឥតខ្ចោះអំឡុងពេលបុណ្យ ថេត ដែលចាប់ផ្ដើមនៅសប្ដាហ៍នេះ។
កូនស្រីតូចរបស់ខ្លួន ដែលតែងតែទៅណាមកណាតាមម្ដាយ និងឈរមើលសកម្មភាពម្ដាយគ្រប់ពេលវេលា។
អ្នកស្រី ឃ្វូយេន ដែលស្វាមីក៏ជាក្រុមសម្ដែងម៉ុងសាយប្រាប់ AFP ថា៖ «ដើម្បីពូកែសម្ដែងម៉ុងសាយ យើងត្រូវតែចេះអត់ធ្មត់ និងប្រថុយប្រថានខ្លះដែរ។ វាពិតជាលំបាកនាពេលដំបូង។ ខ្ញុំរងរបួសដៃ និងជើងមិនលស់ពេល»។
ចំណុចពិសេសជាងគេ គឺបង្គោលដែកចំនួន ២១ ដោយខ្លះមានកម្ពស់ជាង ២ ម៉ែត្រ ដែលក្រុមរាំត្រូវហក់លើបង្គោលតំណាងឱ្យឧបសគ្គក្នុងជីវិតឆ្ពោះទៅកាន់គោលដៅជោគជ័យ។
នៅចំកណ្ដាលពួកគេ គឺជាបង្គោលកម្ពស់ ៧ ម៉ែត្រ មួយជាកន្លែងដែលក្រុមរាំបង្ហាញក្បាច់ពិសេសៗចំពោះជំនាញដ៏ពូកែរបស់ពួកគេ។
ជាអ្នកគ្រងខ្សែក្រវាត់ខ្មៅ តេក្វាន់ដូ អ្នកស្រី ឃ្វូយេន មានសមត្ថភាពក្បាច់គុនរហ័សរហួនស្រាប់ទៅនឹងជំនាញនៃការហក់លោត ដែលត្រូវបានអនុវត្ដជាច្រើនសតវត្សរ៍ ដោយភាគច្រើនពីសំណាក់ក្រុមបុរសនៅវៀតណាម និងផ្នែកផ្សេងៗទៀតនៃតំបន់អាស៊ី។
ក្រុមនារីម៉ុងសាយវៀតណាមហ្វឹកហាត់ហក់លោតលើបង្គោលខ្ពស់ៗ។ រូបថត AFP
ប៉ុន្ដែដើម្បីចូលរួមក្រុម អ្នកស្រីត្រូវជម្នះចិត្ដអ្នករស់នៅក្នុងសហគមន៍ ដែលនិយាយថា វាពិតជាកិច្ចការដ៏លំបាកសម្រាប់នារីភេទ។
វាគឺជាទេពកោសល្យរបស់អ្នកស្រី ដែលអាចបន្ទន់ចិត្ដពួកគេ។ នេះបើតាមការអះអាងរបស់អ្នកស្រី ឃ្វូយេន ដែលបានឈ្នះមេដាយមាសជាច្រើនទាំងការប្រកួតរាំឡកម៉ុងសាយនាគក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុក។
ជាមួយសមាជិកនារី ២០ នាក់ អ្នកស្រីបានបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំមានមោទនភាពដែលក្លាយជាបុគ្គលិក ដែលលើកទឹកចិត្ដដល់នារីដទៃ»។
ម្នាក់នោះឈ្មោះ លូ ធីគីមធួង អាយុ ១៧ ឆ្នាំ ដែលបានចុះឈ្មោះឱ្យមិត្ដភក្ដិ ៤ នាក់ទៀត បើទោះបីពួកគេខ្លាចខ្ពស់យ៉ាងណាក៏ដោយ។
កញ្ញា ធួង បាននិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំហ្វឹកហាត់ដំបូង ខ្ញុំពិតជាខ្លាចណាស់ ហើយខ្ញុំមិនអាចហក់លោតខ្ពស់ៗបានឡើយ។ ប៉ុន្ដែបន្ដិចម្ដងៗ ខ្ញុំអាចហក់ខ្ពស់ និងកាន់តែខ្ពស់ពី ១ ថ្ងៃ ទៅ ១ ថ្ងៃ។ ខ្ញុំចំណាយពេល ៣ ខែ ដើម្បីហក់ឡើងដល់បង្គោលខ្ពស់»។
ការហ្វឹកហាត់រយៈពេលពី ២ ទៅ ៣ ម៉ោងក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សារៀងរាល់ថ្ងៃ កញ្ញានិយាយថា កញ្ញាបានបង្កើតទំនាក់ទំនងស្អិតល្មួតជាមួយក្រុមសម្ដែង។ វាពិតជាសំខាន់ណាស់សម្រាប់កីឡាប្រភេទនេះ។
កញ្ញាបានប្រាប់ AFP ថា៖ «យើងត្រូវសហការគ្នា និងយល់ចិត្ដគ្នា។ បើមានបញ្ហាអ្វីកើតឡើង សមាជិកម្នាក់ត្រូវស្រែកប្រាប់គ្នាខ្លះ។ ដូច្នេះយើងអាចកែសម្រួលបាន»៕
（ប្រភពព័ត៌មាន: postkhmer）
មតិពីមិត្តអ្នកអាន