ទឹកដូងផ្អែមមួយចានពីអ្នកម្តាយជនជាតិខ្មែរមួយរូប

រីកសាយភាយ​ស្មារតី​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​របស់​គ្រូពេទ្យ​«មួកបៃតង»​វៀតណាម​នៅ​ស៊ូដង់​ខាង​ត្បូង

ទឹក​ចិត្ត​យុវនា​រីស្រឡាញ់​សិល្បៈ​ខ្មែរ​

រឿងនេះត្រូវបានចែករំលែកដោយយុទ្ធជន​ពិការ Nguyen Huy Phu -កងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាមម្នាក់នៅកម្ពុជា ក្នុងកម្មវិធី “ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​មនោសញ្ចេតនារវាង​យុទ្ធមិត្តជារៀងរហូត” ដែលរៀបចំដោយសមាគមមិត្តភាពវៀតណាម-កម្ពុជា អតីតយុទ្ធជននៃសមរភូមលេខ ៧៤៩ នៅទីក្រុង Ha Noi ក្នុនាថ្ងៃទី ២៤ ខែកក្កដា។

លោក Phu បាននិយាយថា៖ នៅថ្ងៃទី ១៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៧៩ អង្គភាពរបស់ខ្ញុំបានទទួលភារកិច្ចបោសសម្អាតសំណល់កងទ័ព ប៉ុល ពត នៅភាគខាងលិចនៃខេត្តកំពង់ធំ។ ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ជាមួយ​សត្រូវ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​រង​របួសធ្ងន់​ធ្ងរ ដោយ​គ្រាប់​កាំ​ភ្លើង M79 ។ ខ្ញុំឈឺពេញខ្លួន របួសត្រង់ពោះ ហូរឈាមខាងក្នុង ហើម និងនោមទាស់ ចុកពោះដូចស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ។

ខ្ញុំ​និងយុទ្ធជន​របួស​ជា​ច្រើន​នាក់​ទៀត​ត្រូវ​បាន​គេ​ដឹក​ចេញ​ពី​កម្ពុជា​ទៅ​កាត់​តំបន់​ព្រំដែន។ ពេល​មក​ដល់​ខេត្ត​កំពង់ចាម រថយន្ត​បាន​ឈប់​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ធំ ម្នាក់ៗ​ចុះ​រថយន្តនិងទៅ​ទទួលទឹក​ទឹក​។ ចំណែក​ខ្ញុំ​វិញ ដោយសារ​របួស​ត្រង់​​ពោះ ខ្ញុំ​បាន​ដេក​​​នៅ​លើ​រថយន្ត​។ ពេល​នោះ មានម្ដាយ​ខ្មែរ​ស្គម​ម្នាក់​យក​ទឹក​ដូង​មួយ​ចាន​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ។

គាត់លើកក្បាលខ្ញុំដោយដៃម្ខាង រីឯដៃម្ខាងទៀត​របស់គាត់កាន់ចានទឹកដូងមួយ យកទៅជិតមាត់ខ្ញុំ ឱ្យខ្ញុំផឹកទឹកកិចៗជាបណ្តើរ ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ ទឹកដូងផ្អែមត្រជាក់ ជួយឱ្យខ្ញុំបំបាត់ការស្រេកទឹក ហើយនៅភ្ញាក់ខ្លួន ក្រោយ​ពី​ខ្ញុំផឹក​ទឹក​ដូងអស់​ហើយ គាត់​បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​ដេក​ចុះ ហើយ​បែរ​មុខ​ទៅ​កន្លែង​ឆ្ងាយ​ដែលមាន​ដំបូល​ព្រះវិហារ​កំពុង​បួងសួង។ ដោយសារខ្ញុំមិនចេះភាសាខ្មែរ ខ្ញុំមិនអាចយល់ពីអ្វីដែលម្តាយខ្មែររូបនេះកំពុងបួងសួងនោះទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែស្មានប្រហែលជាគាត់បួងសួងអោយខ្ញុំ និងមិត្តរួមក្រុមរបស់ខ្ញុំអោយរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ឆាប់ៗ។ ពេល​បួង​សួង​រួច​ហើយ គាត់​បាន​ងាក​មក​មើល​ខ្ញុំ​ម្ដង​ទៀត ទាំង​ទឹកភ្នែក​ពីរ​ហូរ​ចុះ​មក​លើ​ថ្ពាល់​ដែលមាន​ជ្រីវជ្រួញ។

យុទ្ធជន​ពិការម្នាក់ លោក Nguyen Huy Phu រំភើប​ចិត្ត​ខ្លាំង​ នៅពេល​ដែល​រៀបរាប់អំពីរឿងទឹកដូងមួយ​ចាន​ពី​អ្នក​ម្តាយ​ខ្មែរមួយ​រូប។ (រូបថត៖ Thanh Luan)

“ខ្ញុំមិនដឹងថា ម្តាយនោះជាអ្នកណា ហើយក៏មិនចេះភាសាខ្មែរ ដើម្បីនិយាយអរគុណដល់គាត់ដែរ គ្រាន់តែដឹងថា គាត់បានយកទឹកត្រជាក់មកឱ្យខ្ញុំមួយចាន នៅពេលដែលខ្ញុំត្រូវការបំផុត និងផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់ល់ខ្ញុំ។ ក្តីស្រលាញ់ ការយកចិត្តទុកដាក់ របស់គាត់ គឺដូចជាក្តីស្រលាញ់របស់ម្តាយខ្ញុំនៅស្រុក​កំណើត”។

ត្រឡប់​មក​ប្រទេសវៀតណាម​វិញ ចេញពី​កងទ័ពនិង​ធ្វើការ​ បច្ចុប្បន្ននេះ យុទ្ធជន​ពិកា លោក Nguyen Huy Phu បាន​ចូល​និវត្តន៍ហើយ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃនៃការរស់នៅ និងការតស៊ូក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងរឿងរ៉ាវរបស់ម្តាយខ្មែរចាស់រូបនេះ តែងតែរំលឹកវិញយ៉ាងរស់រវើកនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់។

“ពេលខ្ញុំរងរបួស ខ្ញុំទើបតែមកកម្ពុជាបានប្រហែល៦ខែ​ប៉ុណ្ណោះ ជីវិតខ្ញុំធ្វើ​ដំណើរទ័ព​និង​ចូលរួម​ក្នុង​ការប្រយុទ្ធ ដូច្នេះខ្ញុំមិនអាចចាំគ្រប់កន្លែងទេ គ្រាន់តែដឹងថា ខ្ញុំបានជួបម្តាយខ្មែររូបនោះនៅខេត្តកំពង់ចាម។

ជិត ៣០ ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានត្រឡប់មកស្រុកខ្មែរពីរដង ដើម្បីអុជធូបជូនយុទ្ធមិត្តរបស់ខ្ញុំ និងទៅទស្សនាសមរភូមិចាស់ ប៉ុន្តែមិនអាចចាំទីតាំង ឬស្វែងរកព័ត៌មានអំពីម្តាយចាស់នោះទេ។ ទេសភាពប្រែប្រួល​ម្ដាយ​រូបនេះប្រហែល​មិន​នៅ​ទៀត​ទេ…» លោក Phuចែករំលែក។

លោកបានសង្កត់ធ្ងន់ថា ឈាមរបស់កងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាមបានជួយ “មាន​ជីវិតឡើង​វិញ” នៅក្នុងទឹកដី​អង្គរ ជំរុញទំនាក់ទំនងមិត្តភាពរវាងប្រទេសទាំងពីរវៀតណាម កម្ពុជាកាន់​តែ​ជិត​ស្និទ្ធ​និង​​ល្អប្រសើរ។ ការរួមចំណែកដ៏សំខាន់ចំពោះជ័យជម្នះនោះ គឺប្រជាជនខ្មែរដែលបានការពារ និងគាំទ្រកងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាមក្នុងអំឡុងពេលជាច្រើនឆ្នាំនៃ​ដំណើរការ​បំពេញកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិរបស់ពួកគេ ជាពិសេសអ្នកម្តាយកម្ពុជាដែលស្រលាញ់ពេញបេះដូង “កងទ័ព” វៀតណាម”។

«នៅស្រុកខ្មែរ មានមនុស្សច្រើនណាស់ដូចម្តាយដែលបានយកទឹកដូងមួយចានឲ្យខ្ញុំ ដូចអ្នកម្តាយ ភឿ ម៉ាលី... ដែលបានជួយកងទ័ពវៀតណាមក្នុងសមរភូមិកម្ពុជា នាសម័យ​កាលអតីតកាល​។ ខ្ញុំ​សូមថ្លែង​អំរណគុណ​យ៉ាង​ជ្រាល​ជ្រោះជូន​ចំពោះ​ប្រជាជន​ខ្មែរដែលជួយខ្ញុំក្នុង​ប៉ុន្មានថ្ងៃដែល​បំពេញកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិ ប៉ុន្តែសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំមានកម្រិត ខ្ញុំអាចចូលរួមចំណែកតិចតួចក្នុងការជួយមិត្តយុទ្ធរបស់ខ្ញុំក្នុងស្ថានភាពលំបាក។

បន្ទាប់ពីបានទៅទស្សនាសមរភូមិចាស់ អតីតយុទ្ធជននៃកងពលធំលេខ ៣០២ បានគាំទ្រ និងរួមចំណែកសាងសង់ប្រាសាសក្ការៈបូជាវិញ្ញាណក្ខន្ធនៅយុទ្ធជន​ពលី នៅភូមិ Trac Krlanh និងទីសក្ការបូជាយុទ្ធជន​ពលីចំនួន ៤២៩ នៅអូរស្មាច់ ដើម្បីអុជធូបជូនបងប្អូន មិត្តយុទ្ធជន​ដែល​ពលីក្នុងប្រទេសកម្ពុជា" យុទ្ធជន​ពលី Nguyen Huy Phu បាន​និយាយ៕

ឌីណា

thoidai.com.vn