ទំនប់ម្លេច គឺជាគោលដៅទេសចរណ៍ដ៏សែនមនោរម្យមួយ មានទីតាំងស្ថិតក្នុងស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ រមនីយដ្ឋានមួយនេះ ស្ថិតនៅក្បែរព្រំប្រទល់ខេត្តតាកែវ និងខេត្តកំពត ដែលមានចម្ងាយជាង ១០៣គីឡូម៉ែត្រ ពីរាជធានីភ្នំពេញ និងមានប្រមាណ ៥៨គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តកំពត ដោយធ្វើដំណើរតាមផ្លូវជាតិលេខ៣។
រមនីយដ្ឋានទំនប់ម្លេច
រមនីយដ្ឋានទំនប់ម្លេច ប្រជុំទៅដោយទេសភាពជួរភ្នំ ព្រមទាំងមានអាងស្តុកទឹកដ៏ធំមួយ ដែលមានទឹកថ្លាឈ្វេង ចាំងឆ្លុះទេសភាពធម្មជាតិ នៃដងគិរី។ នៅក្បែរទំនប់ម្លេច មានតូបបណ្ដែតទឹក សង់ឡើងត្រៀបត្រា សម្រាប់បម្រើសេវាកម្មទេសចរណ៍។ នៅតាមតូបនីមួយៗ មានអង្រឹងសម្រាប់អង្គុយសម្រាកកាយ អានសៀវភៅ លំហែអារម្មណ៍ និងអាចគយគន់ទេសភាពធម្មជាតិព័ទ្ធជុំវិញអាងទឹក។ ទិដ្ឋភាពនេះ ប្រៀបបីដូចជាផ្ទាំងទស្សនីយភាពដែលមានវិញ្ញាណ កំពង់ឱបក្រសោបទំនប់ម្លេច ធ្វើឲ្យអ្នកទេសចរគ្រប់គ្នាចូលចិត្តដិតអារម្មណ៍នឹងដំណើរកម្សាន្តមកកាន់ទីនេះ។
ក្រៅពីគយគន់សម្រស់ធម្មជាតិ ភ្ញៀវទេសចរក៏អាចកម្សាន្តសម្បាយជាមួយសេវាកម្មទេសចរផ្សេងៗទៀត ដែលរៀបចំដោយវិស័យឯកជន មានដូចជាការដើរលើខ្សែពួរ ការជិះទូកកាយាក់កម្សាន្តលើផ្ទៃទឹកជាដើម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ភ្ញៀវទេសចរក៏អាចបោះតង់សម្រាកបែបពិចនិចនៅជាប់នឹងមាត់ទឹក ព្រមទាំងអាចគយគន់សត្វស្លាបជាច្រើនប្រភេទថែមទៀតផង។
រមនីយដ្ឋានទំនប់ម្លេច
ផ្ទៃទឹកស្ងប់ស្ងាត់ បង្កប់រឿងរ៉ាវដ៏ជូរចត់នៃប្រវត្តិសាស្រ្ដ។ អាងស្តុកទឹកមួយនេះ បើមើលនឹងភ្នែក ទំនងកើតឡើងដោយសារកត្តាធម្មជាតិ តែតាមពិតកើតឡើងដោយការប្រើកម្លាំងមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។ ទំនប់នេះតភ្ជាប់ពីចង្កេះភ្នំម្ខាង ទៅចង្កេះភ្នំម្ខាងទៀត មានប្រវែងជាង ១ពាន់ម៉ែត្រ និងកម្ពស់ជាង ៥ម៉ែត្រ ចំណែកផ្ទៃអាងទាំងមូល មានទំហំជាង ៥៧ហិចតា មានជម្រៅពី ៧ម៉ែត្រ ទៅ១០ម៉ែត្រ ដែលអាចស្តុកទឹកបានជាង ១១លានម៉ែត្រគូប។ បច្ចុប្បន្ន ទំនប់ម្លេច ប្រែក្លាយពីទីលានទុក្ខសោក ទៅជាគោលដៅទេសចរណ៍ដ៏ទាក់ទាញ ព្រមទាំងបង្កប់នូវរឿងរ៉ាវប្រវត្តិសាស្រ្ដមួយ ប្រចាំខេត្តកំពត។
រមនីយដ្ឋានទំនប់ម្លេច
គួរជម្រាបថា មុនឆ្នាំ១៩៧០ តាមសំដីរបស់លោកតា ឡុង ឡាត់ អាយុ៧៦ឆ្នាំ រស់នៅភូមិត្រពាំងឈើទាល ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគីរី ខេត្តកំពតបានមានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងថាៈ កាលដើមឡើយតំបន់ទំនប់ម្លេចនេះមានទួលមួយយ៉ាងធំដុះសុទ្ធតែដើមក្រសាំង អ្នកភូមិនាំគ្នាហៅថាទួលក្រសាំងដុះជ្រុម នៅជាប់ទួលក្រសាំងដុះជ្រុមមានត្រពាំងមួយគេហៅថាត្រពាំងក្រសាំងជ្រុម ជាកន្លែងសំណាក់រទេះដឹកឈើមកពីគ្រប់ស្រុកតែងតែសំរាកនៅទីកន្លែងនេះ។ ជួនថ្ងៃមួយនៅពេលរសៀលប្រហែលម៉ោង៣:០០រសៀល ត្រូវនិងខែពិសាខដើមឆ្នាំភ្លៀងធ្លាក់យ៉ាងខ្លាំងធ្វើអោយទឹកជន់លិចទួលក្រសាំងជ្រុមលេចទាំងរទេះអ្នកដឹកឈើ និងសំភារៈផ្សេងៗអស់រលីងគ្មានសល់។ ពេលនោះអ្នកដឹកឈើហៅកន្លែងនោះថាទួលទឹកលេច ក្រោយមកទួលទឹកលេចនេះក៏គេហៅឈ្មោះមួយទៀតថា ស្រុកលេច។
រមនីយដ្ឋានទំនប់ម្លេច
រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧៥ថ្នាក់ដឹកនាំភូមិបានកែនប្រជាជនទៅរ៉ែកដីទប់ធ្វើជាទំនប់មានប្រវែង១៣០m ទទឹង៣០m ក្រោយមកទំនប់នោះបានដាក់ឈ្មោះថាទំនប់លេចក្រោយៗមកទៀតពាក្យនោះក៏បានក្លាយជាទំនប់ម្លេចរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃទី២៤ ខែកុម្ភះ ឆ្នាំ១៩៧៨ ពួកប៉ុលពតបានកែនកំលាំងប្រជាជនរាប់ពាន់នាក់ទៅរ៉ែកដីជីកទំនប់ឃ្លាតពីទំនប់ម្លេចប្រហែល១០០០m ទំនប់ថ្មីនេះមានប្រវែង១០៥០m ទទឹងបាត១០០m ទទឹងខ្នងលើ៥០m កំពស់១០m ដោយគ្មានប្រើគ្រឿងចក្រទេប្រជាជនស្លាប់រាប់ពាន់នាក់ត្រឹមតែរយៈពេល៨ខែប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកនៅថ្ងៃទី២៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០៣សម្ដេចហ៊ុន សែនបានធ្វើការជួសជុល និងស្ដារទំនប់នេះឡើងវិញដោយប្រើគ្រឿងចក្រដែលទំហំផ្ទៃទឹក១១លានm3 ផ្ទៃដី៥៣០h-a អាចធ្វើស្រែប្រាំងបាន១៣០០h-a ទុកប្រើប្រាស់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
រមនីយដ្ឋានទំនប់ម្លេច
និយាយរួម ពេលចូលទៅដល់ទីតាំងរមណីយដ្ឋានផ្ទាល់តែម្តង អារម្មណ៍របស់លោកអ្នកនឹងកាន់តែស្រស់ស្រាយជាងនៅតាមផ្លូវទៅទៀត ក្ដីកង្វល់ ភាពនឿយហត់ទាំងឡាយនឹងរលាយបាត់អស់ជាមួយនឹង សម្រស់ជួរភ្នំខៀវស្រងាត់ ទឹកថ្លាយង់គួរឲ្យចង់លេង ខ្យល់ជំនោរបក់ត្រសៀកៗ ខ្ចុះតូចៗសម្រាប់សម្រាកលម្ហែជាច្រើនតូប នៅជាប់មាត់ទឹកក៏មាន ក្រោមម្លប់ឈើក៏មាន ហើយនៅក្នុងខ្ចុះក៏មាន អង្រឹងសម្រាប់អង្គុយលេងផងដែរ៕（សរុបដោយ ហេង វុធ្ធី）
មតិពីមិត្តអ្នកអាន