ជាមួយនឹងការងារជាង ១៨ ឆ្នាំនៅមន្ទីរពេទ្យជោរៃ (សង្កាត់លេខ ៥) អ្នកស្រី ណារ៉េត (អាយុ ៤២ ឆ្នាំ) បានក្លាយជាដៃគូពិសេស និងជាអ្នកបកប្រែសម្រាប់អ្នកជំងឺកម្ពុជា។ មិនត្រឹមតែជាស្ពានភាសាប៉ុណ្ណោះទេ អ្នកស្រី ណារ៉េត ក៏មើលឃើញថាពួកគាត់ជាសាច់ញាតិសុខចិត្តជួយដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ដោយចង់ផ្តល់ឱ្យអ្នកជំងឺនូវការព្យាបាលដ៏ល្អបំផុត។ អ្នកស្រី ណារ៉េត មកពីខេត្តត្រាវិញ ដោយសារគាត់ជាខ្មែរ គាត់ស្គាល់ខ្មែរតាំងពីតូច។ នៅឆ្នាំ ២០០៦ នៅពេលដែលនាងចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យជោរៃ បន្ថែមពីលើការងារសំខាន់របស់នាងជាគិលានុបដ្ឋាយិកា នាងក៏បានចូលរួមក្នុងការផ្តល់ ជំនួយ ការបកប្រែ សម្រាប់អ្នកជំងឺកម្ពុជា។
| កាសែតឥណ្ឌូនេស៊ីវាយតម្លៃថា ទេសចរណ៍វៀតណាមបានងើបឡើងវិញខ្លាំងបំផុតនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ និស្សិតខ្មែរចំនួន ៤០នាក់បានចុះឈ្មោះចូលរៀននៅ Thai Nguyen |
ការជួយអ្នកដទៃក៏ជាការជួយខ្លួនឯងផងដែរ។
ការមកដល់ មន្ទីរពេទ្យជោរៃ មួយថ្ងៃនៅចុងឆ្នាំ ២០២៤ ចំនួនអ្នកជំងឺ និងសាច់ញាតិរបស់ពួកគេហាក់ដូចជាលើសទម្ងន់។ ឈរពីចម្ងាយ ខ្ញុំឃើញអ្នកស្រី ណារ៉េត នៅតែមមាញឹកនឹងការងារ ណែនាំអ្នកជំងឺដែលមកសួរសុខទុក្ខ។
ពីមុនអ្នកស្រី រ៉េត ជាគិលានុបដ្ឋាយិកា បន្ទាប់មកបានផ្ទេរទៅមន្ទីរសង្គមកិច្ចរបស់មន្ទីរពេទ្យ។ បើតាមលោកស្រីថា មុនមន្ទីរពេទ្យជោរៃមានសាខានៅភ្នំពេញ ចំនួនអ្នកជំងឺខ្មែរមកព្យាបាលនៅវៀតណាមមានច្រើនណាស់។ ដូច្នេះហើយ ទាំងអ្នកជំងឺ និងវេជ្ជបណ្ឌិតបរទេស ត្រូវការអ្នកបកប្រែ ដើម្បីជួយឱ្យដំណើរការព្យាបាលប្រព្រឹត្តទៅដោយរលូន និងឆាប់រហ័ស។
 |
| អ្នកស្រី ណារ៉េត កំពុងណែនាំអ្នកជម្ងឺជនជាតិខ្មែរទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យជោរៃ។ |
«នៅពេលដែលអ្នកជំងឺកម្ពុជាមកពិនិត្យសុខភាពនៅទីនេះ ពួកគេភាគច្រើនត្រូវការជួលអ្នកបកប្រែពីខាងក្រៅ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់អ្នកជំងឺពិបាកៗ ឬករណីបន្ទាន់ជាច្រើន ការស្វែងរកអ្នកបកប្រែគឺមិនងាយស្រួលនោះទេ។ ដោយដឹងថាខ្ញុំចេះភាសាខ្មែរ បុគ្គលិកមន្ទីរពេទ្យក៏បានផ្តល់ជំនួយ។ ដោយបានធ្វើការជាច្រើនឆ្នាំ ខ្ញុំឃើញថាការងារនេះមានអត្ថន័យខ្លាំងណាស់សម្រាប់អ្នកជំងឺ ដូច្នេះហើយខ្ញុំនៅតែបន្តធ្វើវា» កញ្ញា ណារ៉េត បាននិយាយប្រាប់នៅពេលខ្ញុំសួរអំពីជោគវាសនារបស់នាងក្នុងអាជីពនេះ។
សម្រាប់អ្នកស្រី ណារ៉េត ការបកប្រែមិនមែនជាការងារដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែមទេ ប៉ុន្តែជាមធ្យោបាយសម្រាប់អ្នកស្រីក្នុងការជួយអ្នកជំងឺក្នុងគ្រាលំបាក។ ក្នុងអំឡុងពេល ១៨ ឆ្នាំដែលនាងធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យជោរៃ នាងមិនដែលបានទទួលប្រាក់ពី អ្នកជំងឺខ្មែរ ណាម្នាក់ឡើយ បើទោះបីជាពេលខ្លះពួកគេផ្តល់ប្រាក់ឱ្យនាងក៏ដោយ។
ស្ត្រីនោះបានសារភាពថា៖ «រាល់ពេលដែលខ្ញុំអាចជួយអ្នកជំងឺ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្រាល និងមានសន្តិភាពចម្លែក។ ខ្ញុំមិនដែលស្វែងរកផលប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែគិតថាវាជាផ្នែកមួយនៃការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំធ្វើការដើម្បីអ្នកជំងឺ និងមន្ទីរពេទ្យ មិនមែនដើម្បីប្រាក់ ឬអត្ថប្រយោជន៍ទេ។
មានករណីដែលអ្នកជំងឺក្រោយពីជាសះស្បើយត្រឡប់ទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកស្រី ណារ៉េត ដោយយកអំណោយមកពីស្រុកកំណើតដូចជា សាច់គោអាំង ឬម្ហូបខ្មែរពិសេស។ “អំណោយតូចៗទាំងនោះគឺជាអារម្មណ៍ដ៏មានតម្លៃ ខ្ញុំតែងតែស្រលាញ់ពួកគេ។ នាងបានបញ្ជាក់ថា៖ «ការជួយអ្នកដទៃក៏ជាការជួយខ្លួនឯងដែរ។
អ្នកស្រី ណារ៉េត ខ្លួនឯងក៏យល់ឃើញថា ការងារនេះជាការសន្សំគុណធម៌សម្រាប់ខ្លួនឯង និងក្រុមគ្រួសារ។ នាងជឿថាការជួយអ្នកជំងឺគឺជាអំពើល្អ ហើយអ្នកណាដឹង ប្រហែលជាថ្ងៃណាមួយឪពុកម្តាយ ឬសាច់ញាតិរបស់នាងក៏នឹងត្រូវបានជួយដោយមនុស្សសប្បុរសដែរ។
វាជាគំនិតវិជ្ជមានដែលបានជួយកញ្ញា ណារ៉េត ជម្នះសម្ពាធក្នុងការងារជាច្រើនដង។ ពេលខ្លះនាងក៏នឿយហត់ដែរដោយសារតែមានកម្លាំងការងារខ្ពស់ ឬត្រូវជួបនឹងអ្នកជំងឺពិបាកចិត្តពិបាកចិត្ត។
“ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមយល់ ហើយដាក់ខ្លួនខ្ញុំនៅក្នុងស្បែកជើងអ្នកជំងឺដើម្បីធ្វើការ។ ដោយសារតែពួកគេខ្លួនឯងមិនមានចេតនាអាក្រក់ វាគ្រាន់តែថាដោយសារតែជំងឺ ការឈឺចាប់ និងអស់កម្លាំង វាពិបាកក្នុងការជៀសវាងការរអ៊ូរទាំ” នាងបាននិយាយទាំងសើច។
រាល់ពេលដែលនាងបកស្រាយចប់ ដោយឃើញអ្នកជំងឺ និងគ្រូពេទ្យពេញចិត្ត នាងមានអារម្មណ៍ធូរស្រាល និងសប្បាយចិត្ត។ “ការជួយអ្នកជំងឺធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍សុខស្រួលជាងមុន។ ភាពរីករាយតិចតួចនោះ គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវកម្លាំងចិត្តបន្ថែមទៀត ដើម្បីបន្តការងាររបស់ខ្ញុំ”។
រៀនជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីបកប្រែកាន់តែប្រសើរ
ថ្វីត្បិតតែបានធ្វើការជាអ្នកបកប្រែខ្មែរជាច្រើនឆ្នាំក៏ដោយ ក៏កញ្ញា ណារ៉េត នៅតែព្យាយាមរៀនសូត្រ និងកែលម្អខ្លួនឯងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ នាងបានបញ្ជាក់ថា ដំបូងឡើយ នាងគ្រាន់តែបកប្រែការសន្ទនាធម្មតារវាងវេជ្ជបណ្ឌិតនិង អ្នកជំងឺ ប៉ុណ្ណោះប៉ុន្តែក្រោយមក ពាក្យវេជ្ជសាស្រ្ដឯកទេសកាន់តែច្រើនបានលេចឡើង ដូច្នេះនាងត្រូវរៀនបន្ថែមពីសៀវភៅ ឬនិយាយជាមួយគ្រូ។
 |
| អ្នកស្រី ណារ៉េត (ពាក់អាវពណ៌ខៀវ) ណែនាំព្រះសង្ឃខ្មែរមួយអង្គ និងមីង និងពូរបស់គាត់ឱ្យលេបថ្នាំតាមវេជ្ជបញ្ជារបស់វេជ្ជបណ្ឌិតអំឡុងពេលពិនិត្យបេះដូងនៅខេត្តត្រាវិញក្នុងឆ្នាំ ២០២៤។ |
ចែករំលែកជាមួយខ្ញុំ នាងបាននិយាយថា នាងតែងតែទិញសៀវភៅ និងវចនានុក្រមវេជ្ជសាស្ត្រ ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែម។ នាងបានកត់ត្រាយ៉ាងល្អិតល្អន់នូវពាក្យវះកាត់ ឈ្មោះជំងឺ និងពន្យល់ពួកគេតាមវិធីងាយស្រួលបំផុតសម្រាប់អ្នកជំងឺ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេក្នុងការយល់។
នាងបានចែករំលែកថា៖ «ទាល់តែយើងយល់បានត្រឹមត្រូវ និងនិយាយត្រឹមត្រូវទើបយើងអាចជួយអ្នកជំងឺយល់ច្បាស់ពីស្ថានភាពសុខភាពរបស់ពួកគេ និងធ្វើការសម្រេចចិត្តបានត្រឹមត្រូវ»។
“ខ្ញុំគិតថាការងារណាមួយតម្រូវឱ្យយើងកែលម្អ និងអនុវត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំចេះភាសាខ្មែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនមានជំនាញជ្រៅជ្រះក្នុងផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ ដូច្នេះចាំបាច់ត្រូវស្រាវជ្រាវឯកសារ អត្ថបទ ស្វែងរកវចនានុក្រម និងធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពពាក្យថ្មីៗបន្ថែមទៀត»។
នៅពេលដែលខ្ញុំសួរនាងអំពីការចងចាំដែលមិនអាចបំភ្លេចបាននៅក្នុងអាជីពរបស់នាង នាងបានគ្រវីដៃរបស់នាង ហើយនិយាយដោយស្នាមញញឹមថា “រាល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំទៅធ្វើការគឺជាការចងចាំដែលមិនអាចបំភ្លេចបានសម្រាប់ខ្ញុំ។ ដោយសារតែខ្ញុំស្រឡាញ់ការងាររបស់ខ្ញុំហើយមានអារម្មណ៍ថាអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើមានន័យ»៕
 សមាជិកបក្សនៅប្រទេសបារាំងមានបំណងរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍជាតិ យុគសម័យ - វគ្គពិភាក្សាស្តីពីសកម្មភាពអន្តរសាខា ក្រោមប្រធានបទ “តួនាទីសមាជិកបក្សនៅបារាំង រួមចំណែកអភិវឌ្ឍន៍វិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យារបស់វៀតណាមក្នុងយុគសម័យថ្មី” បានប្រព្រឹត្តទៅនៅប្រទេសបារាំងនាពេលថ្មីៗនេះ។ |
 យុវជនវៀតណាមច្រៀង «ដូចជាមានពូហូនៅថ្ងៃជ័យជម្នះ» នៅប្រទេសវេណេស៊ុយអេឡា យុគសម័យ - ក្នុងអំឡុងពេលសម័យប្រជុំដ៏ឧឡារិកនៃសមាជយុវជន និងនិស្សិតពិភពលោកដែលប្រព្រឹត្តទៅនៅប្រទេសវេណេស៊ុយអេឡា គណៈប្រតិភូវៀតណាមបានច្រៀងចម្រៀង «ដូចជាមានពូហូនៅថ្ងៃជ័យជម្នះ» មុនពេលមានការអបអរសាទរពីសាលទាំងមូល។ |
មតិពីមិត្តអ្នកអាន