យុគសម័យ - នៅថ្ងៃទី ២៨ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២១ ជាលើកដំបូងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ បានអនុម័តនូវសេចក្តីសម្រេចចិត្តស្តីពីការបង្ការលង់ទឹកដោយមានការឯកភាពពីបណ្តាប្រទេសជាសមាជិក។ ទិវាបង្ការការលង់ទឹកពិភពលោកថ្ងៃទី ២៥ ខែកក្កដាជាមួយប្រធានបទ“ មនុស្សគ្រប់គ្នាណាក៍មានហានីភ័យលង់ទឹកដែរប៉ុន្តែវាអាចការពារបានទាំងស្រុង” ។ ក្នុងឱកាសនេះទស្សនាវដ្តី យុគសម័យ មានបទសម្ភាសន៍ផ្តាច់មុខជាមួយ លោក ដាំងហូណាម (Dang Hoa Nam) ប្រធាននាយកដ្ឋានកុមារនៃក្រសួងការងារ - យុទ្ធជនពិការនិងសង្គមកិច្ច ។ លោកមានប្រសាសន៍ថាចាំបាច់ត្រូវបង្កើត“ វ៉ាក់សាំងការពារការលង់ទឹក” សម្រាប់កុមារតាមរយៈការរៀនសូត្រអំពីចំណេះដឹងនិងបំណិនបង្ការការលង់ទឹកដើម្បីបង្រៀននិងក្រើនរំលឹកដល់កុមារផងដែរ។
![]() |
វគ្គសិក្សាហែលទឹកមួយនៅខេត្ត Soc Trang |
លោក Dang Hoa Nam បានមានប្រសាសន៍ថា៖ ការបង្ការនិងប្រឆាំងគ្រោះថ្នាក់និងការរងរបួសសម្រាប់កុមារ គឺធានានូវសិទ្ធិរស់រានមានជីវិត និងសិទ្ធិការពារអាយុជីវិតរាងកាយរបស់កុមារ។ ដោយមានការទទួលខុសត្រូវក្នុងការគ្រប់គ្រងរដ្ឋរបស់កុមារនិងការសម្របសម្រួលនៃការអនុវត្តសិទ្ធិកុមារក្រសួងការងារ យុទ្ធជនពិការនិងសង្គមកិច្ច បានធ្វើជាអធិបតីនិងសម្របសម្រួលជាមួយក្រសួង សាខានិងអង្គការនានា ដើម្បីណែនាំបទប្បញ្ញត្តិស្តីពីការបង្ការនិងគ្រប់គ្រងគ្រោះថ្នាក់និងរបួសស្នាមលើកុមារ។
កុមាររួមទាំងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍លង់ទឹក ត្រូវបានដាក់បញ្ចូលក្នុងច្បាប់ស្តីពីកុមារ ដើម្បីបញ្ជូនទៅរដ្ឋសភានិងពិនិត្យនិងអនុម័តនៅឆ្នាំ ២០១៩។ ច្បាប់ស្តីពីកុមារនិងឯកសារច្បាប់ស្តីពីការថែទាំកុមារការអប់រំនិងកិច្ចការពារបានបញ្ជាក់ពីការទទួលខុសត្រូវជាក់លាក់របស់ស្ថាប័នរបស់ក្រសួងសាខាអាជ្ញាធរគ្រប់ជាន់ថ្នាក់មាតាបិតាគ្រូបង្រៀនអ្នកថែទាំ និងសមាជិកគ្រួសារបង្កើតបរិស្ថានប្រកបដោយសុវត្ថិភាពនិងការពារគ្រោះថ្នាក់និងការរងរបួសចំពោះកុមារ។
ទាក់ទងនឹងការបង្ការនិងគ្រប់គ្រងការលង់ទឹក កម្មវិធីនេះមានគោលបំណងកាត់បន្ថយចំនួនកុមារដែលស្លាប់ដោយសារលង់ទឹក ១០ ភាគរយនៅឆ្នាំ ២០២៥ និង ២០ ភាគរយនៅឆ្នាំ ២០៣០ ៦០ ភាគរយនៃកុមារអាយុពី ៦ ទៅ ១៦ ឆ្នាំ មាន ៦០ ភាគរយដឹងពីបំណិនសុវត្ថិភាពនៅក្នុងសាលារៀនហែលទឹក និង ៧០% ដឹងបំណិនសុវត្ថិភាពក្នុងបរិស្ថានទឹកនៅឆ្នាំ ២០៣០ រីឯ ៥០% នៃកុមារចេះហែលទឹកដោយសុវត្ថិភាពនៅឆ្នាំ ២០២៥ និង ៦០% នៃកុមារដឹងពីរបៀបហែលទឹកដោយសុវត្ថិភាពនៅឆ្នាំ ២០៣០។
ការអនុវត្តបទប្បញ្ញត្តិច្បាប់ និងកម្មវិធីនិងផែនការស្តីពីការការពារនិងទប់ស្កាត់នឹងគ្រោះថ្នាក់ និងការរងរបួស មានលទ្ធផលជាក់លាក់។ បើប្រៀបធៀបនឹង ៥ ឆ្នាំមុនជារៀងរាល់ឆ្នាំក្នុងចន្លោះឆ្នាំ ២០១៦-២០២០ ជាមធ្យមប្រទេសវៀតណាមនឹងកាត់បន្ថយការស្លាប់របស់កុមារប្រមាណ ១០០ ករណីដោយសារលង់ទឹកជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្រសួងការងារយុទ្ធជនពិការនិងសង្គមកិច្ចបានសម្របសម្រួលជាមួយក្រសួងនិងផ្នែកនានា ដើម្បីអនុវត្តយុទ្ធនាការទំនាក់ទំនងការអប់រំនិងឃោសនាកិច្ចការពារនិងទប់ស្កាត់នឹងការលង់ទឹកសម្រាប់កុមារនៅរដូវក្តៅ។
![]() |
មានមជ្ឈមណ្ឌលនិងអង្គភាពចូលរួមបង្រៀនឲ្យកុមារចេះហែលទឹក |
នៅប្រទេសវៀតណាម ការលង់ទឹកនៅតែជាមូលហេតុចំបងនៃការស្លាប់របស់កុមារ។ កុមារប្រមាណ ២០០០ នាក់ លង់ទឹកក្នុងមួយឆ្នាំៗ ។ ចំនួនករណីលង់ទឹកកើនឡើងនៅរដូវក្តៅដោយចាប់ផ្តើមនៅពេលក្មេងៗបញ្ចប់ការសិក្សា ឈប់សំរាកពីការសិក្សានៅសាលានិងថ្នាក់របស់ខ្លួន ហើយពួកគេក៏ចំណាយពេលភាគច្រើននៅផ្ទះ និងក្នុងសហគមន៍។ ហើយមានពេលខ្លះមានករណីជាច្រើនដែលកុមារលង់ទឹកក្នុងពេលតែមួយ។មូលហេតុចំបងនៃការលង់ទឹកកុមារនៅតែជាបញ្ហាបរិស្ថានរស់នៅដែលមិនមានសុវត្ថិភាព។ មូលហេតុទី ២ ស្ថិតលើការឃាំមើល ត្រួតពិនិត្យ និងការក្រើនរំលឹករបស់ឪពុកម្តាយ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ ក្រុមគ្រួសារហើយមូលហេតុទី ៣ គឺចំណេះដឹងនិងបំណិនរបស់កុមារម្នាក់ៗក្នុងការបង្ការនិងទប់ស្កាត់ការលង់ទឹក រួមមានបំណិនសុវត្ថិភាពទឹក និងការហែលទឹកប្រកបដោយសុវត្ថិភាព ក៏ដូចជាការសង្គ្រោះពេលលង់ទឹកដោយសុវត្ថិភាពផងដែរ។
ទិវាលង់ទឹកពិភពលោកឆ្នាំ ២០២១ ត្រូវបានអង្គការសហប្រជាជាតិ ដាក់ចេញជាលើកដំបូងដោយមានសារថា“ នរណាក៍មានហានិភ័យនៃការលង់ទឹកដែរ ប៉ុន្តែវាអាចការពារបានទាំងស្រុង” រួមទាំងអត្ថន័យនៃការវិនិយោគមិនធំពេកទេ ប៉ុន្តែត្រូវមានការយកចិត្តទុកដាក់ពីរដ្ឋាភិបាលនីមួយៗ អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានក៏ដូចជាគ្រួសារនិងសហគមន៍សង្គមផងដែរ។
តាមរយៈការអនុវត្តកម្មវិធី និងគម្រោងនានាស្តីពីការការពារនិងទប់ស្កាត់ការលង់ទឹកកុមារ នាយកដ្ឋានកុមារនៃក្រសួងការងារ យុទ្ធជនពិការនិងសង្គមកិច្ចបានគិតគូរលើការចំណាយថវិកាសរុបសម្រាប់កុមារដើម្បីបញ្ចប់វគ្គសិក្សាជំនាញហែលទឹកក្នុងស្រុកប្រកបដោយសុវត្ថិភាព ប្រមាណ ៣០ ដុល្លារ/នាក់។ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការលង់ទឹក និងជួយសង្គ្រោះជីវិតនេះមិនមែនជាការចំណាយច្រើនពេកទេហើយអាចមានតុល្យភាពទាំងស្រុងក្នុងសមត្ថភាពបែងចែកថវិការបស់តំបន់នីមួយៗ។
ដើម្បីអនុវត្តប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនូវសេចក្តីសម្រេចលេខ ១២៤៨ / QĐ-TTg ចុះថ្ងៃទី ១៩ ខែកក្កដាឆ្នាំ ២០២១ របស់លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ដែលបានអនុម័តកម្មវិធីស្តីពីការការពារនិងទប់ស្កាត់គ្រោះថ្នាក់និងការរងរបួសរបស់កុមារក្នុងកំឡុងឆ្នាំ ២០២១-២០៣០ រួមទាំងការបង្ការទប់ស្កាត់ក្នុងគោលបំណងបង្ការគ្រោះថ្នាក់លង់ទឹក។ គណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្ត - ក្រុង ត្រូវអភិវឌ្ឍនិងអនុវត្តកម្មវិធី និងផែនការសមស្របទៅនឹងលក្ខខណ្ឌមូលដ្ឋាននិមួយៗប៉ុន្តែមិនអាចខកខានក្នុងការបែងចែកថវិកាមូលដ្ឋានព្រមទាំងគៀងគរឲ្យមានការចួករួមដោយសម្បូរបែបពីសំណាក់សហគមន៍និងអង្គការសង្គមផងដែរ៕

Thoidai.com.vn
មតិពីមិត្តអ្នកអាន