យុគសម័យ - ឆ្លងកាត់ភាពវឹកវរនៃរបបខ្មែរក្រហមដ៏ឃោរឃៅនៅកម្ពុជា បងប្អូនស្រីទាំង ៣ នាក់បានបាត់បង់គ្នាហើយគិតថានឹងមិនដែលជួបគ្នាជារៀងរហូតឡើយ។ ប៉ុន្តែពិតជាសំណាងណាស់អព្ភូតហេតុបានកើតមានឡើងបន្ទាប់ពីបានវង្វេងគ្នាអស់រយៈពេល ៤៧ ឆ្នាំ ហើយទីបំផុតពួកគេបានមានឱកាសជួបជុំគ្នាឡើងវិញនៅអាយុជិតចែកឋានលោកី។
លោកស្រីប៊ុនសែននិងប៊ុនជា
នាឆ្នាំ ១៩៧៣ ពីរឆ្នាំមុនពេលដែលប៉ុលពតឡើងកាន់អំណាចនៅកម្ពុជា របបខ្មែរក្រហមដ៏សាហាវឃោរឃៅបានសម្លាប់និងបង្កឱ្យមានកុបកម្មជាច្រើនដែលមានប្រជាជនជិត ២ លាននាក់បានស្លាប់ដោយសាររបបនេះ ហើយមនុស្សភាគច្រើនត្រូវបានបាត់បង់សាច់ញាតិរបស់គេនៅក្នុងភាពវឹកវរនាគ្រានេះ។ លោកស្រី ប៊ុនសែន គឺជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សរាប់មិនអស់ដែលឪពុកម្តាយនិងបងប្អូនបានបាត់បង់គ្នានៅពេលនោះ។
គ្រួសារលោកស្រីប៊ុនសែន
ក្រោយមកប្តីរបស់លោកស្រីក៏បានស្លាប់ក្រោមរបបប៉ុលពតដែរ។ជីវិតរបស់លោកស្រីបន្ទាប់មកបានជួបប្រទេះគ្រាលំបាកនិងក្រីក្របំផុតនៅក្បែរកន្លែងចាក់សំរាមស្ទឹងមានជ័យក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ រាល់ថ្ងៃលោកស្រីទៅកន្លែងចាក់សំរាមដើម្បីប្រមូលសំរាមរកលុយចិញ្ចឹមជីវិតនិងមើលថែកូនៗ។ ក្នុងចិត្តរបស់លោកស្រីមិនដែលភ្លេចការនឹករលឹកដល់សាច់ញាត្តិនិងបំណងប្រាថ្នាត្រូវបានទៅភូមិកំណើតរបស់ម្តាយរបស់លោកស្រីនៅខេត្ដកំពង់ចាមដែលមានចម្ងាយ ១៥០ គីឡូម៉ែត្រខាងកើតនៃទីក្រុងដែលលោកស្រីកំពុងរស់នៅ។ សន្តិភាពត្រូវបានស្តារឡើងវិញហើយភាពច្របូកច្របល់បានថយចុះប៉ុន្តែនោះក៏មានន័យថាលោកស្រីប៊ុនសែនកាន់តែចាស់និងខ្សោយទៅៗ។ភាពមមាញឹកនិងការឡើងចុះក្នុងជីវិតនិងអាយុចាស់ជរាបានរារាំងក្តីសុបិន្តដ៏ធំបំផុតរបស់លោកស្រីគឺជាការជួបជុំជាមួយសាច់ញាតិរបស់លោកស្រីឡើងវិញតែម្តង។
នាឆ្នាំ ២០០៤ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល Cambodian Children’Fund បានជួយលោកស្រីប៊ុនសេនអោយសំរេចបានក្តីសុបិន្តរបស់លោកស្រីតាមរយៈការជួយឧបត្ថម្ភគាំទ្រនិងស្វែងរកសាច់ញាតិរបស់លោកស្រី។អព្ភូតហេតុបានកើតឡើងនៅពេលដែលអង្គការនេះបានរកឃើញថាបងស្រីនិងប្អូនប្រុសរបស់លោកស្រីដែលនៅរស់ ហើយឥឡូវនេះរស់នៅក្នុងភូមិនៅគ្រាអតីកាលមក របស់លោកស្រីប៊ុនសែន។ លោកស្រីប៊ុនសែនមានអាយុ៩៨ឆ្នាំ ហើយបងស្រីឈ្មោះ ប៊ុនជាមានអាយុ ១០១ឆ្នាំដែលរស់នៅជាមួយប្អូនប្រុស អាយុ ៩២ ឆ្នាំ។
លោកស្រីប៊ុនសែននិងប៊ុនជា
ការជួបគ្នាឡើងវិញនេះបន្ទាប់ពីបាត់បង់កន្លះសតវត្សកន្លងមក នៅពេលនោះម្នាក់ៗសុទ្ធសឹងតែមានអាយុជិតចែកឋានលោកីងហើយ លោកស្រីប៊ុនសែនមិនអាចលាក់អារម្មណ៍បានទេ។ លោកស្រីបានចែករំលែកថា៖
“នាងខ្ញុំបានចាកចេញពីភូមិអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយហើយមិនដែលបានត្រលប់មកវិញទេ។ ខ្ញុំតែងតែគិតថាបងស្រីនិងប្អូនប្រុសខ្ញុំបានស្លាប់ទាំងអស់ហើយ។ ត្រូវបានអោបបងស្រីនៅពេលនេះពិតជាមានអត្ថន័យណាស់។ នេះគឺជាលើកដំបូងដែលប្អូនប្រុសខ្ញុំបានប៉ះនឹងដៃខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានស្រក់ទឹកភ្នែកជាច្រើនដែរ»។
សប្តាហ៍នេះបងប្អូនស្រី២នាក់គឺ លោកស្រីប៊ុនសែននិងប៊ុនជាបបួលគ្នាទៅលេងកម្សាន្តជាមួយគ្នានៅឯរាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីបំពេញវេលាដែលបានឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នាជាយូរកាលពីមុននោះ។ ពេលខ្លះការរស់នៅរហូតដល់ពេលចិតលាចាកលោកគ្រាន់តែជាការជួបជុំឡើងវិញជាមួយអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ជាទីបំផុតផងដែរ៕（បកប្រែដោយ ហេងវុធ្ធី）
（ប្រភពព័ត៌មាន: thoidai.com.vn）
មតិពីមិត្តអ្នកអាន